USTAWA O TOWAROWYM TRANSPORCIE SAMOCHODOWYM
Niniejsza ustawa jest zgodna z artykułem 1 Ustawy
o reformie prawa w towarowym transporcie samochodowym
z dnia 22 czerwca 1998 roku.
(Fed.Dz.Ust. I nr 38 z 26.06.1998, str. 1485)
Rozdział 1. Przepisy ogólne [ §§ 1 - 2]
§ 1
Wyjaśnienie pojęć
(1) Jako towarowy transport samochodowy rozumiany jest prowadzony w
ramach działalność gospodarczej lub odpłatny przewóz towarów przy
wykorzystaniu pojazdów samochodowych, które wraz z przyczepą posiadają
dopuszczalny ciężar całkowity przekraczający 3,5 tony.
(2) Jako transport zakładowy rozumiany jest towarowy transport
samochodowy dla celów własnych przedsiębiorstwa, jeśli spełnione są
następujące warunki:
- Przewożone towary muszą stanowić własność przedsiębiorstwa
lub musiały zostać przez nie sprzedane, nabyte, wynajęte, odnajęte,
wyprodukowane, wytworzone, uzyskane, przetworzone lub naprawione.
- Przewóz musi służyć dostawie towarów do przedsiębiorstwa,
ich wysyłce z przedsiębiorstwa, ich przemieszczane w ramach
przedsiębiorstwa lub – do użytku własnego – poza
przedsiębiorstwo.
- Używane do przewozu pojazdy samochodowe muszą być prowadzone
przez personel własny przedsiębiorstwa. W przypadku choroby
pracownika przedsiębiorstwu zezwala się na wykorzystanie innych osób
przez okres do czterech tygodni.
- Przewóz może stanowić jedynie działalność pomocniczą w
ramach ogólnej działalności przedsiębiorstwa.
(3) Postanowienia dotyczące transportu zakładowego odnoszą się również
do transportu towarów przez agentów handlowych, maklerów handlowych i
komisantów, o ile
- ich działalność gospodarcza związana jest z tymi towarami,
- spełnione są wymogi ust. 2 nr 2 do 4 oraz
- używany jest pojazd, którego ładowność. wraz z ładownością
przyczepy nie może przekraczać 4 ton.
(4) Towarowy transport samochodowy nie stanowiący transportu zakładowego
w rozumieniu ust. 2 i 3, jest towarowym transportem samochodowym
prowadzonym w celach zarobkowych.
§ 2
Wyjątki
(1) Przepisy niniejszej ustawy nie mają zastosowania w odniesieniu do
- okazjonalnego, nie prowadzonego w celach zarobkowych przewozu
towarów przez stowarzyszenia na rzecz swoich członków lub dla celów
użyteczności publicznej,
- przewozu towarów przez wspólnoty, instytucje i fundacje prawa
publicznego w ramach wykonywanych przez nie zadań publicznych,
- transportu pojazdów uszkodzonych lub wymagających naprawy ze
względu na bezpieczeństwo ruchu lub w celu ich sprawdzenia,
- przewozu towarów w trakcie wykonywania zadań przez służby
komunikacyjne, dozwolonych przez Ustawę o transporcie osób w
brzmieniu opublikowania ustawy z dnia 8 sierpnia 1990 roku (Fed.Dz.Ust.
I str. 1690) w każdorazowo obowiązującym brzemieniu,
- przewozu lekarstw, urządzeń medycznych i wyposażenia medycznego
oraz innych towarów przeznaczonych do udzielania pomocy w nie
cierpiących zwłoki nagłych przypadkach,
- przewozu mleka i produktów mlecznych na rzecz innych podmiotów
pomiędzy zakładami produkcji rolnej, punktami zbiorczymi mleka i
mleczarniami przez przedsiębiorców działających w dziedzinie
produkcji rolnej w rozumieniu Ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym
rolników z dnia 29 lipca 1994 roku (Fed.Dz.Ust. I str. 1980) w każdorazowo
obowiązującym brzmieniu.
- zwyczajowo przyjętego w gospodarstwach rolnych i gospodarstw leśnych
transportu towarów pierwszej potrzeby lub produktów gospodarki
rolnej i leśnej
- dla celów własnych,
- dla innych gospodarstw tego rodzaju,
aa) w ramach pomocy sąsiedzkiej lub
bb) w ramach wspólnego parku maszynowego lub porównywalnego
stowarzyszenia gospodarczego, o ile transport odbywa się w
promieniu 75 kilometrów w linii prostej od miejsca stacjonowania
pojazdu, w rozumieniu § 23 ust. 1 zdanie 1 Ustawy o dopuszczeniu osób
i pojazdów do ruchu drogowego, przy pomocy ciągników lub pojazdów
specjalnych, które zgodnie z § 3 nr 7 Ustawy o podatku drogowym w
brzmieniu opublikowania ustawy z dnia 24. maja 1994 roku (Fed.Dz.Ust.
I str. 1102), znowelizowanego ostatnio przez art. 1 ustawy z dnia 18
kwietnia 1997 roku (Fed.Dz.Ust. I str. 805), zwolnione są od obowiązku
opłacania podatku drogowego.
- dokonywanie przewozu urządzeń zakładowych dla celów własnych
w ramach prowadzenia działalności zarobkowej.
(2) Postanowienia § 14 pozostają nienaruszone.
Rozdział 2. Towarowy transport samochodowy w celach zarobkowych [ §§ 3
- 8]
§ 3
Obowiązek uzyskania zezwolenia
(1) Świadczenie usług w zakresie towarowego transportu samochodowego
wymaga uzyskania zezwolenia.
(2) Zezwolenie udzielane jest przedsiębiorcy, którego przedsiębiorstwo
posiada siedzibę na terenie kraju, na okres pięciu lat, jeśli
- przedsiębiorca oraz osoba ustanowiona do kierowania działalnością
w zakresie towarowego transportu samochodowego są osobami godnymi
zaufania,
- zapewniona jest zdolność finansowa przedsiębiorstwa oraz
- przedsiębiorca lub osoba ustanowiona do kierowania działalnością
w zakresie towarowego transportu samochodowego posiada odpowiednie
kwalifikacje zawodowe.
Zezwolenie, którego okres ważności minął, zostaje przedłużone na
czas nieokreślony, jeśli przedsiębiorca nadal spełnia warunki
dopuszczenia do wykonywania zawodu.
(3) Warunki dopuszczenia do wykonywania zawodu zgodnie z ust. 2 z
zastrzeżeniem ust. 6 nr 1 są spełnione, jeśli spełnione są następujące
wymogi:
- Warunek posiadanie zaufania jest spełniony wówczas, jeśli
przedsiębiorca oraz osoba ustanowiona do kierowania działalnością
w dziedzinie towarowego transportu samochodowego gwarantują, że
przedsiębiorstwo prowadzone będzie zgodnie z przepisami prawa oraz
że w wyniku działalności przedsiębiorstwa społeczeństwo nie
odniesie szkody i nie będzie narażone na niebezpieczeństwo.
- Warunek zdolności finansowej jest spełniony wówczas, jeśli
przedsiębiorstwo dysponuje środkami finansowymi niezbędnymi do
podjęcia i prawidłowego prowadzenia działalności, szczególnie w
dziedzinie zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego.
- Warunek posiadania odpowiednich kwalifikacji zawodowych jest spełniony
wówczas, jeśli przedsiębiorca lub osoba ustanowiona do kierowania
działalnością w dziedzinie towarowego transportu samochodowego
posiada odpowiednią wiedzę fachową do kierowania przedsiębiorstwem.
(3a)
Na wniosek posiadacz zezwolenia otrzymuje oprócz zezwolenia
egzemplarze zezwolenia w ilości pozostałych pojazdów będących w jego
dyspozycji i stosownie do posiadanej zdolności finansowej wymaganej dla
ich utrzymania zgodnie z dyrektywą 96/26/EG Rady z dnia 29 kwietnia 1996
roku o dopuszczeniu do działalności jako przedsiębiorca w dziedzinie
samochodowego transportu towarowego i osobowego w komunikacji krajowej i
zagranicznej (Dz.Urz. Wsp. Europ. nr L 124 str. 1) w każdorazowo obowiązującym
brzmieniu. Kapitał własny i rezerwy, na podstawie których wydano
uwierzytelnione odpisy licencji obowiązującej we Wspólnocie zgodnie z
zarządzeniem (EWG) nr 881/92 Rady z dnia 26 marca 1992 roku o
dopuszczeniu do działalności na rynku towarowych przewozów
samochodowych w ramach Wspólnoty w celu świadczenia przewozów z kraju
członkowskiego lub do kraju członkowskiego lub tranzytem przez jeden lub
kilka krajów członkowskich (Dz.Urz. Wsp.Europ. nr L 95 str. 1) w każdorazowo
obowiązującym brzmieniu, nie można ponownie zaliczyć w postępowaniu o
udzielanie zezwolenia i wydanie egzemplarzy zezwolenia.
(4) Zezwolenie może zostać udzielone na okres ograniczony, na określonych
warunkach, z określonymi zaleceniami lub z ograniczeniem w zakresie ruchu
drogowego.
(5) Jeśli w momencie udzielania zezwolenia nie był spełniony jeden z
wymogów zgodnie z ust. 2, lub jeśli w okresie późniejszym warunek spełnienia
wymogu nie będzie dotrzymany, wówczas zezwolenie może zostać odebrane
lub cofnięte. W pozostałych przypadkach postanowienia §§ 48, 49 i 50
Kodeksu Postępowania Administracyjnego pozostają nienaruszone. Urzędy
finansowe mają prawo do powiadomienia urzędu wydającego zezwolenie o
fakcie, że przedsiębiorca ponownie nie wypełnił zobowiązań wynikających
z ustawy podatkowej lub że złożył zaręczenie z mocą przysięgi
zgodnie z § 284 Podstawowej ustawy podatkowej.
(5a)
Odpowiednio wcześnie przed podjęciem decyzji o udzieleniu, odebraniu
lub odwołaniu zezwolenia i egzemplarzy zezwolenia urząd udzielający
zezwolenia stwarza możliwość zajęcia stanowiska przez Federalny Urząd
do spraw Transportu Towarowego, zainteresowane stowarzyszenia branży
transportowej, branżowy związek zawodowy oraz właściwą dla sprawy Izbę
Przemysłowo-Handlową.
(6) Federalne Ministerstwo Transportu upoważnione jest do wydawania,
za zgodą Bundesratu, rozporządzeń z mocą ustawy, zawierających
przepisy, które
- w celu zapewnienia wysokiego poziomu świadczonych usług określają
bliżej warunki odnośnie wymogów dla dopuszczenia do wykonywania
zawodu oraz
- zawierają regulacje co do
- procedury udzielania, odbierania i odwoływania zezwolenia oraz
wydawania i zatrzymywania egzemplarzy zezwolenia łącznie z
dokonywaniem przesłuchań,
- formy i treści, szczególnie okresu ważności zezwolenia i
egzemplarzy zezwolenia,
- procedury w przypadku wystąpienia istotnych zmian po udzieleniu
zezwolenia i wydaniu egzemplarzy zezwolenia,
- wymogów dla wydania dodatkowych egzemplarzy zezwolenia zgodnie z
dyspozycją dyrektywy 96/26/EG Rady z dnia 29 kwietnia 1996 roku w
każdorazowo obowiązującym brzmieniu oraz
- wymogów dla odebrania i odwołania decyzji o wydaniu egzemplarzy
zezwolenia odpowiednio do postanowień art. 8 ust. 3 rozporządzenia
(EWG) nr 881/92 Rady z dnia 26 marca 1992 roku w każdorazowo obowiązującym
brzmieniu.
(7) Rząd kraju związkowego lub wyznaczony przez niego urząd określa
instytucję upoważnioną do wydawania zezwoleń. Właściwym miejscowo
jest urząd udzielający zezwoleń, obejmujący swoim działaniem teren,
na którym wnioskodawca ma swoją siedzibę.
§ 4
Informowanie stowarzyszenia zawodowego
Urząd wydający zezwolenia ma obowiązek poinformować niezwłocznie właściwe
stowarzyszenie zawodowe o wydaniu zezwolenia. Odnoszący się do przedsiębiorcy
obowiązek zgłoszenia zgodnie z § 192 Siódmej Księgi ustawodawstwa
socjalnego pozostaje nienaruszony.
§ 5
Obowiązek uzyskania zezwolenia i licencja na kraje Wspólnoty
Europejskiej
Licencja na kraje Wspólnoty Europejskiej zgodnie z art. 3 rozporządzenia
(EWG) nr 881/92 Rady z dnia 26 marca 1992 w każdorazowo obowiązującym
brzmieniu traktowana jest jako zezwolenie zgodnie z § 3, chyba że chodzi o
transport z obszaru kraju do państwa, które nie jest członkiem Unii
Europejskiej ani innym państwem sygnatariuszem umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym.
§ 6
Trans graniczny towarowy transport samochodowy realizowany przez przedsiębiorców
zamiejscowych
Przedsiębiorca, którego przedsiębiorstwo ma siedzibę poza obszarem
kraju, zwolniony jest z obowiązku uzyskania zezwolenia zgodnie z § 3 na świadczenie
usług w zakresie trans granicznego towarowego transportu samochodowego w
celach zarobkowych, jeśli jest w posiadaniu obowiązującego ważnego
uprawnienia. Uprawnieniem jest
- licencja na kraje Wspólnoty Europejskiej
- zezwolenie na podstawie rezolucji Rady Europejskiej Konferencji
Ministrów Transportu (CEMT) z dnia 14 czerwca 1973 roku (Fed.Dz.Ust.
1974 II str. 298) zgodnie z dyspozycją rozporządzenia o trans
granicznym towarowym transporcie samochodowym na podstawie zezwolenia
CEMT z dnia 17 lipca 1974 roku (Fed.Dz.Ust. I str. 1521) w każdorazowo
obowiązującym brzmieniu.
- zezwolenie na przeprowadzkę na podstawie zezwolenia CEMT lub
adnotacja UB MEDIA:
§ 6 zdanie 2 nr 3 wejdzie w życie z chwilą, gdy zaistnieją
odpowiednie przesłanki prawne. Federalne Ministerstwo Transportu w
Federalnym Dzienniku Ustaw poda do wiadomości dzień, w którym wejdą
w życie wymienione przesłanki.
- zezwolenie kraju trzeciego. Adnotacja UB MEDIA:
§ 6 zdanie 2 nr 4 wejdzie w życie z chwilą, gdy zaistnieją
odpowiednie przesłanki prawne. Federalne Ministerstwo Transportu w
Federalnym Dzienniku Ustaw poda do wiadomości dzień, w którym wejdą
w życie wymienione przesłanki.
§ 7
Obowiązek posiadania przy sobie dokumentów i ich okazywania w
towarowym transporcie samochodowym świadczonym w celach zarobkowych
(1) O ile podczas jazdy w trakcie świadczenia w celach zarobkowych usług
w dziedzinie towarowego transportu samochodowego wymagane jest dla używanego
w tym celu pojazdu posiadanie uprawnienia (zezwolenia, licencji na kraje
Wspólnoty Europejskiej, zezwolenia CEMT, zezwolenia CEMT na przeprowadzkę
lub zezwolenia wydanego przez inne państwo) oraz certyfikatu na okoliczność
spełnienia określonych wymogów technicznych, wymogów w zakresie
bezpieczeństwa i ochrony środowiska, a przejazd odbywa się na
terytorium kraju, wówczas przedsiębiorca musi zadbać o to, aby podczas
całego przejazdu dostępne były uprawnienia wymagane dla danego
przypadku i certyfikaty odnoszące się do pojazdu.
(2) Personel obsługi transportu zobowiązany jest do posiadania przy
sobie przez cały okres przejazdu wymaganych uprawnień oraz certyfikatów
odnoszących się do pojazdu zgodnie z ust. 1 i do okazywania ich na żądanie
osobom upoważnionym do przeprowadzania kontroli.
(3) Przedsiębiorca ma obowiązek zapewnić, aby podczas świadczenia
towarowego przewozu samochodowego w celach zarobkowych dostępny był list
przewozowy lub inny dokument, w którym wymieniony jest przewożony towar,
miejsce załadunku i wyładunku oraz zleceniodawca przewozu. Personel obsługi
transportu zobowiązany jest podczas transportu do posiadania przy sobie
listu przewozowego lub innego dokumentu zgodnie ze zdaniem 1 i okazywania
go na żądanie lub udostępniania w inny stosowny sposób osobom
uprawnionym do dokonywania kontroli.
§ 7a
Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej z tytułu uszkodzenia towaru
(1) Przedsiębiorca ma obowiązek zawarcia ubezpieczenia z tytułu
wszelkich szkód, za które ponosi on odpowiedzialność podczas
transportu, gdy miejsce załadunku i wyładunku położone jest na terenie
kraju, zgodnie z postanowieniami Rozdziału Czwartego Kodeksu Handlowego w
związku z umową przewozu. Ma on obowiązek zapewnić, aby podczas
przewozu dostępny był aktualny dowód zawarcia ubezpieczenia.
(2) Personel obsługi transportu zobowiązany jest podczas transportu
do posiadania przy sobie dowodu zawarcia ubezpieczenia zgodnie z ust. 1
zdanie 2 i na żądanie okazywania go osobom uprawnionym do dokonywania
kontroli.
(3) Ubezpieczyciel informuje Federalny Urząd Transportu Towarowego o
zawarciu i wygaśnięciu umowy ubezpieczenia.
§ 8
Tymczasowe kontynuowanie działalności w dziedzinie towarowych przewozów
samochodowych
(1) Po zgonie przedsiębiorcy spadkobierca może prowadzić tymczasowo
działalność w dziedzinie towarowych przewozów samochodowych. Powyższe
dotyczy również wykonawcy testamentu, kuratora spadku lub zarządcy
spadku w trakcie wykonywania testamentu, kurateli spadku lub zarządzania
spadkiem.
(2) Upoważnienie zgodnie z ust. 1 wygasa, jeśli spadkobierca w ciągu
trzech miesięcy po upływie terminu przewidzianego na odrzucenie spadku
lub jedna z osób wymienionych w ust. 1 zdanie 2 w ciągu trzech miesięcy
po objęciu swego urzędu lub powołana na urząd nie zgłosi wniosku o
udzielenie zezwolenia. Upływ terminu, który nabrał mocy obowiązującej
w stosunku do osoby spadkobiercy, obowiązuje również w stosunku do
administratora spadku. Na wniosek termin ten może zostać jednorazowo
przedłużony o trzy miesiące.
(3) W przypadku utraty przez przedsiębiorcę bądź osobę ustanowioną
do kierowania działalnością w dziedzinie towarowego transportu
samochodowego zdolności do wykonywania działalności zarobkowej lub
zdolności do czynności prawnych osoba trzecia, w stosunku do której nie
stwierdzono jeszcze spełniania wymogów zgodnie z § 3 ust. 2 nr 1 i 3,
ma prawo do kontynuowania działalności w zakresie towarowego transportu
samochodowego przez okres do sześciu miesięcy od momentu stwierdzenia
niezdolności do wykonywania działalności zarobkowej lub niezdolności
do czynności prawnych. Na wniosek termin ten może zostać jednorazowo
przedłużony o trzy miesiące.
Rozdział 3. Transport zakładowy [ § 9]
§ 9
Zwolnienie z obowiązku posiadania zezwolenia i z obowiązku przynależności
do kręgu ubezpieczonych ustawowo
Transport zakładowy jest zwolniony z obowiązku posiadania zezwolenia.
Nie istnieje obowiązek zawierania ubezpieczenia.
Rozdział 4. Federalny Urząd Transportu Towarowego [§§ 10 - 17]
§ 10
Organizacja
(1) Federalny Urząd Transportu Towarowego (Urząd Federalny) jest
samodzielną instytucją szczebla centralnego usytuowaną w zakresie właściwości
Federalnego Ministerstwa Transportu. Urząd Federalny kierowany jest przez
prezesa.
(2) Struktura organizacyjna Urzędu Federalnego ustalana jest przez
Federalne Ministerstwo Transportu.
§ 11
Zadania
(1) Urząd Federalny realizuje zadania administracyjne szczebla
federalnego w dziedzinie komunikacji, przekazane mu przez niniejszą ustawę,
przez inne ustawy lub na podstawie tych ustaw.
(2) Urząd Federalny czuwa nad tym, aby
- krajowe i zagraniczne przedsiębiorstwa działające w dziedzinie
towarowego transportu samochodowego w celach zarobkowych oraz
wszystkie inne strony biorące udział w umowie przewozu wypełniały
obowiązki, nałożone na nie przez niniejszą ustawę oraz przepisy
prawne wydane na jej podstawie,
- przestrzegane były przepisy dotyczące transportu zakładowego,
- przestrzegane były przepisy prawne dotyczące
- zatrudnienia i wykonywania czynności przez pracowników prowadzących
pojazdy mechaniczne,
- dopuszczalnych gabarytów oraz dopuszczalnego obciążenia na oś
i ciężaru całkowitego pojazdów mechanicznych i przyczep,
- kontenerów stosowanych w międzynarodowym towarowym transporcie
samochodowym zgodnie z artykułem VI ust. I Międzynarodowego
Porozumienia o bezpiecznych kontenerach (CSC) w brzmieniu
opublikowania ustawy z dnia 2 sierpnia 1985 roku (Fed.Dz.Ust. II
str. 1009) w brzmieniu każdorazowo wprowadzonym przez rozporządzenie
z mocą ustawy zgodnie z artykułem 2 ustawy wymagającej zgody
Bundesratu,
- opłat należnych za posiadanie lub używanie pojazdów
mechanicznych dla celów towarowego transportu drogowego oraz za użytkowanie
dróg,
- podatku obrotowego należnego za transport towarów w
komunikacji krajowej realizowany przez przedsiębiorstwa
zagraniczne lub z wykorzystaniem pojazdów mechanicznych nie
zarejestrowanych w kraju,
- transportu towarów niebezpiecznych po drogach publicznych,
- środków transportu zgodnie z dyspozycjami porozumienia o międzynarodowym
transporcie łatwo psujących się artykułów spożywczych i o
specjalnych środkach transportu, które należy stosować dla
tego rodzaju transportu (ATP), z dnia 1 września 1970 roku (Fed.Dz.Ust.
1974 II str. 566) w brzmieniu każdorazowo wprowadzonym przez
rozporządzenie z mocą ustawy zgodnie z artykułem 2 ustawy
wymagającej zgody Bundesratu,
- cech, oznakowania i użytkowania środków transportu i pojemników
transportowych do transportu artykułów spożywczych i wyrobów
podlegających prawu o produkcji wina,
- posiadania przy sobie egzemplarza zezwolenia na transport broni
zgodnie z ustawą o kontroli obrotu bronią w brzmieniu
opublikowania ustawy z dnia 22 listopada 1990 roku (Fed.Dz.Ust. I
str. 2560) w każdorazowo obowiązującym brzmieniu,
- transportu odpadów przy pomocy pojazdów do transportu
drogowego towarów oraz
- dopuszczalnego poziomu hałasu oraz substancji zanieczyszczających
zawartych w spalinach pojazdów mechanicznych przeznaczonych do
transportu towarów, o ile kontrola taka może byćm) dokonywana w
ramach przedsięwzięć , o których mowa w § 12 ust. 1 i 2.
(3) W przypadkach wymienionych w ust. 2 nr 3 litera „d” i
„e” Urząd Federalny bez wezwania ma obowiązek przekazywania
właściwym urzędom skarbowym danych niezbędnych dla zapewnienia ściągnięcia
podatku.
(4) Ogólne przepisy administracyjne dotyczące zadań wymienionych w
ust. 2 nr 3 litera „j” i „k” wydawane są przez
Federalne Ministerstwo Transportu oraz przez Federalne Ministerstwo
Ochrony Środowiska, Ochrony Przyrody i do spraw Bezpieczeństwa Reaktorów
Atomowych.
§ 12
Uprawnienia
(1) O ile jest to niezbędne dla wykonywania zadań wymienionych w §
11 ust. 2 Urząd Federalny może przeprowadzać kontrole w trybie
wyrywkowym, w szczególności na drogach publicznych, na parkingach i na
stacjach paliw,. W tym celu osoby upoważnione przez Urząd Federalny mogą
zatrzymywać pojazdy mechaniczne przeznaczone do transportu towarowego.
Pracownicy obsługi transportu mają obowiązek niezwłocznie, zgodnie z
prawdą i sumiennie udzielić osobom upoważnionym przez Urząd Federalny
informacji niezbędnych do wykonywania zadań kontrolnych. Pracownicy ci
mogą odmówić udzielenia odpowiedzi na te pytania, w przypadku których
odpowiedź naraziłaby ich samych lub jednego z członków rodziny
wymienionych w § 383 ust. 1 nr 1 do 3 kodeksu postępowania cywilnego na
wszczęcie ścigania karnego lub postępowania z ustawy o wykroczeniach.
(2) W celu realizacji kontroli przestrzegania przepisów prawa o
zatrudnieniu i czynności wykonywanych przez pracowników obsługi
transportu, zatrudnionych na pojazdach mechanicznych, osoby upoważnione
przez Urząd Federalny mogą na zlecenie kraju związkowego zatrzymywać również
autobusy.
(3) Personel obsługi transportu ma obowiązek stosowania się do
znaków i poleceń wydawanych przez osoby upoważnione przez Urząd
Federalny, co nie zwalnia ich z obowiązku zachowania szczególnej
staranności.
(4) O ile jest to niezbędne dla realizacji zadań wymienionych w §
11 ust. 2 nr 1 i 2 oraz nr 3 litera „d” (przepisy prawne o
opłatach za użytkowanie dróg publicznych), osoby upoważnione przez
Urząd Federalny posiadają w stosunku do właścicieli i posiadaczy
pojazdów mechanicznych przeznaczonych do transportu towarów oraz w
stosunku do wszystkich stron biorących udział w transporcie lub w
transakcjach handlowych związanych z transportowanym towarem
uprawnienia w zakresie
- wchodzenia na teren nieruchomości i do pomieszczeń służbowych
podczas normalnych godzin pracy i urzędowania oraz
- wglądu w księgi i dokumenty handlowe włącznie z dokumentami
dotyczącymi użytkowania pojazdów.
Osoby wymienione w zdaniu 1 mają obowiązek udzielenia zgody na te
przedsięwzięcia.
(5) W celu dokonania kontroli zgodnie z § 11 ust. 2 nr 1 i 2 oraz 3
litera „d” (przepisy prawne o opłatach za użytkowanie dróg
publicznych) osoby wymienione w ust. 4 i osoby działające na ich rzecz
mają w stosunku do osób upoważnionych przez Urząd Federalny obowiązek
- udzielania na żądanie wszelkich niezbędnych informacji,
- przedstawiania dowodów oraz
- oddania do dyspozycji środków pomocniczych i udzielenia pomocy.
Ustęp 1 zdanie 3 i 4 obowiązuje odpowiednio.
(6) Jeśli w wyniku realizacji uprawnień wymienionych w ustępach 1
i 2 Urząd Federalny stwierdza fakty, które pozwalają na przyjęcie założenia,
że nastąpiło naruszenie dyspozycji
- § 142, 267, 268, 315c lub § 316c kodeksu karnego,
- § 21 lub § 22 prawa o ruchu drogowym,
- § 24 prawa o ruchu drogowym, które to naruszenia według katalogu
grzywien wydanego zgodnie z postanowieniem § 26a prawa o ruchu
drogowym karane są z reguły grzywną w wysokości co najmniej 100
marek niemieckich,
- § 24a prawa o ruchu drogowym,
- § 18 ust. 1 nr 3 litera „a” Ustawy o ochronie zwierząt
lub
- § 61 ust. 1 nr 5 i ust. 2 nr 10 Ustawy o obrocie surowcami wtórnymi
i o odpadach z dnia 27 września 1994 roku (Fed.Dz.Ust. I str. 2705) w
każdorazowo obowiązującym brzmieniu, w przypadku których to
naruszeń Urząd Federalny nie jest urzędem administracji w
rozumieniu § 36 ust. 1 nr 1 ustawy o wykroczeniach, wówczas tego
rodzaju ustalenia przekazuje on do właściwych urzędów. Podczas
realizacji kontroli zgodnie z ustępami 4 i 5 to samo dotyczy poważnych
naruszeń przepisów prawnych, o których mowa w § 11 ust. 2 nr 3.
§ 13
Zakaz kontynuowania jazdy
Urząd Federalny może wydać zakaz kontynuowania jazdy, jeśli jest to
niezbędne dla realizacji zadań przekazanych mu na mocy postanowień § 11
ust. 2 nr 1 lub 3.
§ 14
Monitoring rynku
(1) Urząd Federalny prowadzi obserwację i analizę rozwoju sytuacji
na rynku transportu towarowego (monitoring rynku). Monitoring rynku
obejmuje towarowy transport kolejowy, drogowy i żeglugi śródlądowej.
Monitoring rynku ma na celu odpowiednio wczesne rozpoznanie niekorzystnych
tendencji rozwoju rynku. Obowiązek udzielania informacji nie istnieje.
(2) Urząd Federalny informuje Federalne Ministerstwo Transportu o
sytuacji na rynku w danej chwili oraz o przewidywanych kierunkach rozwoju.
(3) W celu realizacji zadań wymienionych w ust. 1 i 2 Federalny Urząd
Statystyczny oraz Urzędy Statystyczne krajów związkowych mogą
przekazywać do Urzędu Federalnego zagregowane dane indywidualne na
podstawie prowadzonych przez nie gospodarczych zestawień statystycznych,
w szczególności na podstawie statystyki dotyczącej transportu, o ile
nie pozwalają one na konkluzję co do określonej osoby lub osoby dającej
się określić.
(4) Dane osobowe pozyskane przez Urząd Federalny w trakcie realizacji
monitoringu rynku mogą być rejestrowane elektronicznie i wykorzystywane
tylko w celach monitoringu rynku. Dane te należy usunąć, skoro tylko
nie są już do tych celów potrzebne.
§ 15
Ewidencja przedsiębiorstw
(1) Urząd Federalny prowadzi elektroniczny rejestr wszystkich przedsiębiorstw
działających w dziedzinie zarobkowego towarowego transportu
samochodowego, mających swą siedzibę na terenie kraju, w celu uzyskania
możliwości bezpośredniego ustalenia, jakimi uprawnieniami (zezwolenie,
licencja na kraje Wspólnoty, zezwolenie CEMT, zezwolenie CEMT na
realizację przewozu mienia przesiedlenia) dysponują określeni przedsiębiorcy.
(2) W celu realizacji zadań wymienionych w ust. 1 Urząd Federalny może
rejestrować elektronicznie następujące dane dotyczące przedsiębiorstwa:
- nazwa i forma prawna,
- adres oraz numer telefonu i telefaksu siedziby,
- imię i nazwisko właścicieli, wspólników uprawnionych do zarządzania
firmą i jej reprezentowania, prawnych przedstawicieli oraz osób
ustanowionych do kierowania działalnością w dziedzinie towarowego
transportu samochodowego.
- adresy oddziałów oraz
- rodzaj i liczba przyznanych uprawnień, odpisów i egzemplarzy
uprawnienia oraz każdorazowo właściwy urząd przyznający
uprawnienia i data przyznania uprawnienia.
Jeśli uprawnienia wydane zostały przez właściwy Urząd Krajowy, wówczas
urząd ten przekazuje Urzędowi Federalnemu dane wymienione w zdaniu 1 w
celu ujęcia ich w ewidencji przedsiębiorstw.
(3) Jeśli w Urzędzie Federalnym powstaną przesłanki dla przyjęcia
założenia, że dane wymienione w ust. 2 zdanie 1 są już nieaktualne, wówczas
Urząd Federalny informuje o tym fakcie właściwy Urząd Krajowy. Urząd
Krajowy może ze swej strony zażądać odpowiednich danych od przedsiębiorcy
i informuje Urząd Federalny. Przedsiębiorca zobowiązany jest do
udzielenia informacji zgodnie z dyspozycją zdania 2.
(4) Zgodnie z dyspozycją ust. 2 Urząd Federalny zarejestrowane
elektronicznie dane może przetwarzać i wykorzystywać w celu
- udzielania zezwoleń CEMT,
- udzielania odpowiedzi na zapytania urzędów odpowiedzialnych za
wydawanie zezwoleń na transport broni na okoliczność, czy
wnioskodawca jest osobą godną zaufania zgodnie z Ustawą o
kontroli obrotu bronią w brzmieniu opublikowania z dnia 22
listopada 1990 roku (Fed.Dz.Ust. I str. 2506) w każdorazowo obowiązującym
brzmieniu,
- realizacji zadań nałożonych na niego z mocy Ustawy o
zapewnieniu bezpieczeństwa transportu w brzmieniu opublikowania z
dnia 8 października 1968 roku (Fed.Dz.Ust. I str. 1082) w każdorazowo
obowiązującym brzmieniu, oraz
- prowadzenia postępowania z ustawy o wykroczeniach w stosunku do
przedsiębiorców, których przedsiębiorstwa mają siedzibę na
terenie kraju, o ile jest to niezbędne dla realizacji wymienionych
zadań.
(5) Urząd Federalny upoważniony jest do wykorzystywania rejestru
elektronicznego w celu sporządzania zestawień statystycznych przedsiębiorstw
działających w dziedzinie towarowego transportu samochodowego i
prowadzenie monitoringu rynku zgodnie z § 14.
(6) Dane zarejestrowane elektronicznie zgodnie z dyspozycją ust. 2
zdanie 1 należy usunąć, jeśli nie są już potrzebne do realizacji
zadań zgodnie z dyspozycją ust. 1, 4 i 5, jednak najpóźniej po upływie
roku od zaprzestania działalności przez przedsiębiorstwo.
§ 15a
Rejestr elektroniczny dotyczący transportu zakładowego
(1) W celu uzyskania możliwości bezpośredniego ustalenia, które z
przedsiębiorstw realizują transport zakładowy przy wykorzystaniu większych
pojazdów mechanicznych, Urząd Federalny prowadzi rejestr elektroniczny
wszystkich przedsiębiorstw posiadających siedzibę w kraju, realizujących
transport zakładowy przy wykorzystaniu samochodów ciężarowych, pociągów
drogowych (samochód ciężarowy z przyczepą) oraz ciągników do
przyczepy siodłowej o dopuszczalnym ciężarze całkowitym przekraczającym
3,5 tony.
(2) Każdy przedsiębiorca realizujący transport zakładowy w
rozumieniu ust. 1 zobowiązany jest do zgłoszenia swego przedsiębiorstwa
do Urzędu Federalnego przed rozpoczęciem realizacji pierwszego zlecenia
przewozu.
(3) W celu dokonania rejestracji w rejestrze elektronicznym dotyczącym
transportu zakładowego przedsiębiorca ma obowiązek podania przy zgłoszeniu
następujących danych i na żądanie przedstawienia dowodu na okoliczność
ich prawidłowości:
- nazwa, forma prawna i przedmiot działalności przedsiębiorstwa,
- adres oraz numer telefonu i telefaksu siedziby,
- imię i nazwisko właścicieli, wspólników uprawnionych do zarządzania
firmą i jej reprezentowania oraz przedstawicieli prawnych,
- ilość samochodów ciężarowych, pociągów drogowych (samochód
ciężarowy i przyczepa) i ciągników do naczepy siodłowej o
dopuszczalnym ciężarze całkowitym przekraczającym 3,5 tony, oraz
- adresy oddziałów.
(4) Urząd Federalny ma prawo przetwarzania i wykorzystania danych
wymienionych w ust. 3
- w celu przygotowania przez właściwe urzędy decyzji dotyczących
polityki transportowej,
- w celu kontroli przestrzegania przepisów obowiązujących przedsiębiorstwa
realizujące transport zakładowy, łącznie ze ściganiem i
karaniem przypadków naruszenia przepisów prawa,
- jako podstawę do sporządzania ankiet przeprowadzanych w przedsiębiorstwach
w ramach monitoringu rynku zgodnie z dyspozycją § 14 oraz do sporządzania
zestawień statystycznych dotyczących transportu zakładowego, o
ile jest to niezbędne dla realizacji wymienionych zadań.
(5) Jeśli dane wymienione w ust. 3 ulegną zmianie, wówczas przedsiębiorca
ma obowiązek niezwłocznie poinformować o tym Urząd Federalny i na żądanie
przedstawić dowód na okoliczność prawidłowości tych danych.
(6) Jeśli przedsiębiorca zaprzestał realizacji transportu zakładowego
w rozumieniu ust. 1, wówczas ma obowiązek niezwłocznego zgłoszenia
tego faktu w Urzędzie Federalnym.
(7) Dane zarejestrowane elektronicznie zgodnie z dyspozycją ust. 3
należy usunąć, jeśli nie są one już potrzebne do realizacji zadań
wymienionych w ust. 4, jednak najpóźniej po upływie roku od zgłoszenia
zaprzestania działalności w Urzędzie Federalnym.
§ 16
Rejestr elektroniczny zakończonych postępowań w sprawach zagrożonych
karą grzywny
(1) W celu ścigania i karania kolejnych wykroczeń tej samej osoby
oraz w celu dokonania oceny spolegliwości przedsiębiorcy i osób
ustanowionych do kierowania działalnością w dziedzinie towarowego
transportu samochodowego, Urząd Federalny ma prawo do elektronicznego
rejestrowania i aktualizacji następujących danych osobowych dotyczących
zakończonych postępowań w sprawach zagrożonych karą grzywny, w których
to postępowaniach Urząd Federalny jest urzędem administracji w
rozumieniu § 36 ust. 1 nr 1 Ustawy o wykroczeniach:
- nazwisko, adres i data urodzenia danej osoby oraz nazwa i adres
przedsiębiorstwa,
- data i miejsce popełnienia wykroczenia,
- znamiona wykroczenia,
- orzeczenia kary grzywny wraz z datą ich wydania oraz datą
uzyskania prawomocności, orzeczenia sądowe w sprawach zagrożonych
karą grzywny wraz z datą uzyskania prawomocności oraz
- wysokość grzywny.
Urząd Federalny może wykorzystywać te dane, jeśli jest to niezbędne
dla realizacji zadań wymienionych w zdaniu 1.
(2) W celu przygotowania i realizacji kontroli zgodnie z dyspozycją §
12 ust. 4 i 5 oraz w celu dokonania oceny spolegliwości przedsiębiorcy
oraz osób ustanowionych do kierowania działalnością w dziedzinie
towarowego transportu samochodowego dyspozycja ust. 1 stosowana jest
odpowiednio w stosunku do zakończonych postępowań w sprawach zagrożonych
karą grzywny za wykroczenia z § 19, popełnionych w przedsiębiorstwie
mającym siedzibę w kraju. Odnośnie tych postępowań właściwe urzędy
administracji w rozumieniu § 36 ust. 1 nr 1 Ustawy o wykroczeniach
przekazują Urzędowi Federalnemu dane wymienione w ust. 1 zdanie 1.
(3) Urząd Federalny ma obowiązek informowania przedsiębiorstwa oraz
urzędu wydającego zezwolenia o poważnych wykroczeniach danej osoby i
innych wykroczeniach popełnionych przez daną osobę lub inne osoby
zatrudnione w przedsiębiorstwie, jeśli istnieje przesłanka dla powzięcia
wątpliwości co do spolegliwości przedsiębiorcy lub osób ustanowionych
do kierowania działalnością w dziedzinie towarowego transportu
samochodowego. W celu stwierdzenia takich powtarzających się przypadków
urząd zobowiązany jest prowadzić zbiorczą ewidencję naruszeń prawa
dokonywanych przez zatrudnionych w tym samym przedsiębiorstwie.
(4) Dane wymienione w ust. 1 zdanie 1 Urząd Federalny przekazuje
- do krajowych i zagranicznych instytucji publicznych, jeśli jest
to niezbędne dla podjęcia decyzji o dopuszczeniu do zawodu przedsiębiorcy
w dziedzinie towarowego i osobowego transportu samochodowego,
- na wniosek do sądów i urzędów, które w świetle zadań
wymienionych w § 11 są urzędem administracji zgodnie z § 36 ust.
1 nr 1 Ustawy o wykroczeniach, o ile jest to niezbędne dla ścigania
i karania wykroczeń.
(5) Przekazanie do zagranicznych instytucji publicznych zgodnie z
dyspozycją ust. 4 nr 1 nie następuje, jeśli istnieje powód dla
przypuszczenia, że przekazanie stanowiłoby naruszenie zamierzonego przez
ustawodawcę celu jednej z ustaw niemieckich. Ponadto przekazanie nie następuje
wówczas, jeśli naraziłoby to na szwank podlegające ochronie interesy
osoby zainteresowanej, w szczególności wówczas, gdy w kraju będącym
odbiorcą danych nie jest zapewniony odpowiedni standard w zakresie
ochrony danych. Zagranicznej instytucji publicznej należy zwrócić uwagę
na fakt, że dane przekazane zgodnie z dyspozycją ust. 4 nr 1 mogą być
przez nią wykorzystywane jedynie w tym celu, w jakim zostały przekazane.
(6) Przekazanie do krajowej instytucji publicznej nie następuje wówczas,
jeśli podlegający ochronie interes danej osoby w wykluczeniu przekazania
danych przeważa nad publicznym interesem w przekazaniu danych. Instytucja
krajowa ma prawo przetwarzania i wykorzystywania danych przekazanych
zgodnie z dyspozycją ust. 4 tylko dla takich celów, dla realizacji których
dane te zostały przekazane.
(7) Jeśli przekazane dane okazały się nieprawidłowe, wówczas należy
niezwłocznie zawiadomić odbiorcę danych, jeśli jest to niezbędne dla
zabezpieczenia podlegających ochronie interesów zainteresowanej osoby.
(8) Urząd Federalny ma obowiązek usunięcia danych zarejestrowanych
elektronicznie zgodnie z dyspozycją ust. 1 zdanie 1 po upływie dwóch
lat od uprawomocnienia się orzeczenie kary grzywny lub orzeczenia sądowego,
jeśli w okresie tym nie dokonano żadnych kolejnych wpisów w rozumieniu
ust. 1 zdanie 1 nr 4. Dane podlegają usunięciu najpóźniej po upływie
pięciu lat od daty ich zarejestrowania.
§ 17
Właściwość w dziedzinie realizacji międzynarodowego prawa o ruchu
drogowym
Federalne Ministerstwo Transportu zostaje upoważnione, aby w drodze
rozporządzenia z mocą ustawy, wymagającego zgody Bundesratu, ustanowić
Urząd Federalny instytucją właściwą dla Republiki Federalnej Niemiec,
jeśli ustanowienie takie jest w dziedzinie transportu niezbędne dla
realizacji aktów prawnych Wspólnoty Europejskiej lub umowy międzynarodowej.
Rozdział 5. Kontrola, przepisy dotyczące grzywien [ 18-21a]
§ 18
Kontrole na granicy
Instytucje odpowiedzialne za dokonywanie kontroli na granicy mają prawo
zawrócić na granicy pojazdy mechaniczne, jeśli mimo żądania nie zostaną
przedłożone dokumenty wymagane zgodnie z postanowieniami niniejszej
ustawy, których posiadanie przy sobie jest obowiązkowe.
§ 19
Przepisy dotyczące grzywien
(1) Popełnia wykroczenie, kto umyślnie lub nieumyślnie
- bez zezwolenia zgodnie z dyspozycją § 3 ust. 1 prowadzi zarobkową
działalność w dziedzinie towarowego transportu samochodowego,
a) narusza warunki, wymogi lub ograniczenia w zakresie ruchu
drogowego,
określone na podstawie dyspozycji § 3 ust. 4,
- narusza postanowienia rozporządzenia z mocą ustawy zgodnie z
dyspozycją § 3 ust. 6 nr 2 litera „c”, nr 3 lub 4 lub
§ 23 ust. 3 zdanie 1 lub ust. 5 lub nie stosuje się do wykonalnego
zarządzenia wydanego na podstawie takiego rozporządzenia z mocą
ustawy, jeśli w rozporządzeniu z mocą ustawy dla określonych
znamion czynu zabronionego znajduje się powołanie na ten przepis
zagrożenia karą grzywny.
- wbrew dyspozycji § 7 ust. 1 nie dokłada starań, aby każdorazowo
wymagane uprawnienie i dokumenty pojazdu były dostępne podczas
realizacji przewozu,
- wbrew dyspozycji § 7 ust. 2 nie posiada przy sobie wymaganego
uprawnienia lub dokumentów pojazdu, lub ich nie okazuje, lub nie
okazuje ich w odpowiednim czasie,
- wbrew dyspozycji § 7 ust. 3 zdanie 1 nie dokłada starań, aby
podczas transportu dostępny był list przewozowy lub inny wymagany
dokument,
- wbrew dyspozycji § 7 ust. 3 zdanie 2 nie posiada przy sobie listu
przewozowego lub innego wymaganego dokumentu lub go nie okazuje lub
nie okazuje go w odpowiednim czasie i nie udostępnia go lub nie
udostępnia go w odpowiednim czasie,
6a) wbrew dyspozycji § 7a ust. 1 zdanie 1 nie zawarł
ubezpieczenia,
6b) wbrew dyspozycji § 7a ust. 1 zdanie 2 nie dokłada starań,
aby ważny dowód zawarcia ubezpieczenia był zawsze dostępny,
6c) wbrew dyspozycji § 7a ust. 2 nie posiada przy sobie ważnego
dowodu zawarcia ubezpieczenia lub go nie okazuje lub nie okazuje go
w odpowiednim czasie,
- wbrew dyspozycji § 12 ust. 1 zdanie 3 lub ust. 5 zdanie 1 nr 1,
§ 15 ust. 3 zdanie 3 lub § 21a ust. 3 zdanie 1 nie udziela
informacji, udziela nieprawidłowej informacji, udziela informacji
niepełnej lub nie udziela informacji w odpowiednim czasie,
- wbrew dyspozycji § 12 ust. 3 nie reaguje na znak lub na
polecenie,
- wbrew dyspozycji § 12 ust. 4 zdanie 2 lub § 21a ust. 2 zdanie 3
nie zezwala na dokonanie określonej czynności,
- wbrew dyspozycji § 12 ust. 5 zdanie 1 nr 2 lub § 21a ust. 3
zdanie 1 nie przedstawia dowodu, przedstawia dowód nieprawidłowy,
niepełny lub nie przedstawia go w odpowiednim czasie,
- wbrew dyspozycji § 12 ust. 5 zdanie 1 nr 3 lub § 21a ust. 3
zdanie 1 nie oddaje do dyspozycji środka pomocniczego lub nie
oddaje go do dyspozycji w odpowiednim czasie lub nie udziela pomocy
lub nie udziela jej w odpowiednim czasie,
- działa wbrew wykonalnemu zakazowi zgodnie z dyspozycją § 13,
12a. wbrew dyspozycji § 15a ust. 2 i 3 nie dokonuje zgłoszenia
swojego przedsiębiorstwa, dokonuje zgłoszenia nieprawidłowo, w
sposób niepełny, lub nie dokonuje zgłoszenia w odpowiednim
czasie,
12b. wbrew dyspozycji § 15a ust. 3 nie przedstawia na żądanie
dowodu na okoliczność podanych informacji, przedstawia go
nieprawidłowo, nie w pełni lub nie przedstawia go w odpowiednim
czasie,
12c. wbrew dyspozycji § 15a ust. 5 nie informuje o zmianach,
informuje nieprawidłowo, nie w pełni lub nie informuje o zmianach
w odpowiednim czasie,
12d. wbrew dyspozycji § 15a ust. 5 nie przedstawia dowodu na
okoliczność zmian, przedstawia go nieprawidłowo, nie w pełni lub
nie przedstawia go w odpowiednim czasie,
12e. wbrew dyspozycji § 15a ust. 6 w odpowiednim czasie nie
wycofał zgłoszenia swojego przedsiębiorstwa lub
- bez licencji na kraje Wspólnoty Europejskiej zgodnie z artykułem
3 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 881/92 realizuje trans graniczny
towarowy transport samochodowy.
(2) Za wykroczenia w przypadkach naruszenia dyspozycji ust. 1 nr 1, 2,
12 i 13 może być nałożona kara grzywny w wysokości do dziesięciu
tysięcy marek niemieckich, w pozostałych przypadkach może być nałożona
kara grzywny w wysokości do pięciu tysięcy marek niemieckich. Kara może
być nałożona na podstawie i zgodnie z dyspozycją porozumień międzynarodowych
również wówczas, jeśli wykroczeń dokonano na obszarze wspólnych urządzeń
służących do dokonywania odprawy granicznej poza terytorialnym obszarem
obowiązywania niniejszej ustawy.
§ 20
Uprawnienia Urzędu Federalnego w zakresie ścigania naruszeń prawa
(1) W trakcie realizacji zadań kontrolnych zgodnie z dyspozycją § 11
Urząd Federalny oraz osoby przez niego upoważnione mają obowiązek
badania i karania naruszeń przepisów prawa.
Osoby upoważnione z ramienia Urzędu Federalnego posiadają w tym
zakresie takie same uprawnienia i obowiązki jak funkcjonariusze policji
zgodnie z postanowieniami kodeksu postępowania karnego oraz zgodnie z
dyspozycjami Ustawy o wykroczeniach. § 163 kodeksu postępowania karnego
i § 53 Ustawy o wykroczeniach pozostają nienaruszone.
(2) W przypadkach wymienionych w ust. 1 zdanie 1 również Urząd
Federalny i osoby przez niego upoważnione mogą udzielać upomnienia
zgodnie z dyspozycją § 56 Ustawy o wykroczeniach. § 57 ust. 1 Ustawy o
wykroczeniach stosuje się odpowiednio.
§ 21
Kompetencje w zakresie karania naruszeń prawa
(1) Jeśli naruszenie prawa dokonane zostało w przedsiębiorstwie
posiadającym swoją siedzibę na terenie kraju, wówczas urzędem
administracji w rozumieniu § 36 ust. 1 nr 1 ustawy o wykroczeniach jest
urząd określony przez rząd kraju związkowego. Rząd kraju związkowego
może przenieść uprawnienie na najwyższy właściwy urząd kraju związkowego.
(2) Jeśli naruszenie prawa dokonane zostało w przedsiębiorstwie
posiadającym swoją siedzibę za granicą, wówczas urzędem
administracji w rozumieniu § 36 ust. 1 nr 1 Ustawy o wykroczeniach jest
Urząd Federalny.
§ 21a
Nadzór
(1) Przedsiębiorca prowadzący działalność w dziedzinie towarowego
transportu samochodowego oraz wszystkie strony umowy przewozu pod względem
spełniania wymogów prawa podlegają nadzorowi ze strony urzędu wydającego
zezwolenia lub innego urzędu wyznaczonego w drodze rozporządzenia z mocą
ustawy przez rząd kraju związkowego.
(2) Jeśli jest to niezbędne dla wykonywania zadań z dyspozycji ust.
1, osoby upoważnione przez urzędy nadzoru w stosunku do właścicieli i
posiadaczy pojazdów przeznaczonych do transportu towarowego i w stosunku
do wszystkich stron biorących udział w transporcie lub w transakcjach
handlowych dotyczących transportowanych towarów w godzinach normalnej
pracy i urzędowania mają prawo do wstępu i do dokonania oglądu
nieruchomości, urządzeń zakładowych, pomieszczeń biurowych i środków
transportu.
Jeśli jest to niezbędne do wykonania zadań przez osoby upoważnione
przez urzędy nadzoru, możliwe jest dokonanie czynności kontrolnych oraz
można dokonać wglądu do dokumentów dotyczących działalności
gospodarczej osoby zobowiązanej do udzielenia informacji. Na podejmowanie
przedsięwzięć zgodnych z dyspozycją zdania 1 i 2 należy zezwolić
osobom wymienionym w zdaniu 1.
(3) Osoby wymienione w ust. 2 na żądanie osób upoważnionych przez
urzędy nadzoru obowiązek mają udzielenia wszelkich informacji niezbędnych
do realizacji nadzoru, przedstawienia dowodów, oddania do dyspozycji środków
pomocniczych i udzielenia pomocy. § 12 ust. 1 zdanie 3 i 4 obowiązuje
odpowiednio.
Rozdział 6. Opłaty, uprawnienia, regulacje przejściowe [ §§ 22 -
25]
§ 22
Opłaty
(1) Za czynności urzędowe z tytułu niniejszej ustawy, z tytułu
przepisów wydanych na podstawie niniejszej ustawy, z tytułu aktów
prawnych Wspólnot Europejskich oraz na podstawie umów międzynarodowych
i krajowych przepisów uzupełniających te ustawy należy pobierać opłaty
zgodnie z postanowieniami ustawy o kosztach administracyjnych oraz rozporządzenia
z mocą ustawy zgodnie z dyspozycją ust. 2.
(2) Federalne Ministerstwo Transportu zostaje upoważnione do bliższego
określenia, w porozumieniu z Federalnym Ministerstwem Finansów i
Federalnym Ministerstwem Gospodarki czynności, za które pobierana jest
opłata oraz wysokości opłat według stawek stałych lub jako opłat
ramowych, w drodze rozporządzenia z mocą ustawy wymagającej zgody
Bundesratu.
(3) Informacji zgodnie z dyspozycją § 19 Federalnej ustawy o ochronie
danych udziela się bezpłatnie.
§ 23
Upoważnienie do wydawania przepisów wykonawczych
(1) Federalne Ministerstwo Transportu za zgodą Bundesratu wydaje ogólne
przepisy administracyjne, niezbędne dla realizacji niniejszej ustawy oraz
rozporządzeń z mocą ustawy wydanych na mocy niniejszej ustawy.
(2) Federalne Ministerstwo Transportu zostaje upoważnione do tego, aby
za zgodą Bundesratu w drodze rozporządzenia z mocą ustawy dokonać całkowitego
lub częściowego wyłączenia z dyspozycji niniejszej ustawy innych
przypadków transportu poza wymienionymi spod regulacji § 2 ust. 1, jeśli
objęcie ich niniejszą ustawą okazuje się niewspółmierne.
(3) Federalne Ministerstwo Transportu, w zakresie dotyczącym trans
granicznego towarowego transportu samochodowego, transportu tranzytowego
oraz transportu kabotażowego (transport samochodowy realizowany na
terenie kraju przez przedsiębiorców, posiadających swoją siedzibę na
terenie innego kraju) łącznie z transportem zakładowym, w celu
organizacji tego transportu oraz w celu realizacji umów międzynarodowych
oraz rozporządzeń, dyrektyw i decyzji z dyspozycji artykułu 189 Umowy o
utworzeniu Wspólnoty Europejskiej, dotyczących transportu samochodowego,
zostaje upoważnione do wydawania rozporządzeń z mocą ustawy, mających
na celu
- określanie kryteriów dostępu do wykonywania zawodu przedsiębiorcy
działającego w dziedzinie towarowego transportu samochodowego oraz
do rynku towarowego transportu samochodowego, w szczególności określanie
kryteriów dla udzielania, cofania lub odwoływania zezwoleń,
wydawanie postanowień dodatkowych, określanie odpowiednich
procedur łącznie z prowadzeniem przesłuchań oraz uwzględnianiem
istotnych zmian po udzieleniu zezwolenia oraz określanie warunków
dla użytkowania pojazdów mechanicznych,
- regulowanie w stosunku do przedsiębiorców, których przedsiębiorstwa
mają swoje siedziby w kraju, nie będącym członkiem Wspólnoty
Europejskiej ani innym państwem sygnatariuszem Umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym, dostępu do rynku towarowego transportu
samochodowego oraz określanie warunków dla realizacji towarowego
transportu samochodowego odmiennie od postanowień niniejszej ustawy
oraz przewidywanie okresowego lub stałego wykluczenia z działalności
w zakresie towarowego transportu samochodowego w przypadku ponownego
lub poważnego naruszenia przepisów obowiązujących na terenie
kraju,
- wprowadzanie przepisów gwarantujących zasadę wzajemności w
stosunkach międzypaństwowych lub równości warunków konkurowania
na rynku oraz
- regulowanie obowiązku przedkładania dokumentów służących
celom monitoringu rozwoju sytuacji na rynku.
Przepisy, zgodnie z dyspozycją numeru 1 do 3, wymagają zgody
Bundesratu.
(4) Odmiennie do rozporządzeń z mocą ustawy wydanych na podstawie
ust. 3 Federalne Ministerstwo Transportu w ramach międzynarodowych umów
na szczeblu rządowym lub na szczeblu administracyjnym określone
przypadki transportu może wyłączyć całkowicie lub częściowo z obowiązku
uzyskania zezwolenia na realizację trans granicznego zarobkowego
towarowego transportu samochodowego z państwami spoza Wspólnoty
Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego, jeśli objęcie ich
przez niniejsze rozporządzenie okaże się niewspółmierne.
Federalne Ministerstwo Transportu może również zawrzeć porozumienia
z państwem ościennym, na mocy którego przypadki transportu tranzytem
przez terytorium kraju, gdy miejsce załadunku i miejsce rozładunku
znajduje się na terenie państwa ościennego, wyłączone zostaną z
obowiązku uzyskania zezwolenia zgodnie z dyspozycją § 3 ust. 1.
(5) Federalne Ministerstwo Transportu zostaje upoważnione do tego, aby
w drodze rozporządzenia z mocą ustawy wymagającej zgody Bundesratu, w
zakresie transgranicznego transportu kombinowanego, w celu organizacji
tego transportu oraz w celu realizacji umów międzynarodowych oraz
rozporządzeń, orzeczeń i dyrektyw Rady Unii Europejskiej oraz Komisji
Wspólnot Europejskich, wydawać przepisy, mające na celu
- regulowanie funkcjonowania trans granicznego transportu
kombinowanego łącznie z ustaleniem najbliższego odpowiedniego
dworca kolejowego oraz obowiązku posiadania przy sobie i okazywania
dokumentów, służących za dowód na okoliczność2. spełniania
warunków dopuszczenia do wykonywania zawodu i realizacji transportu
kombinowanego,
1a. przewidywanie przypadków szczególnych, w szczególności ułatwień
w dziedzinie przepisów o uzyskiwaniu zezwolenia oraz
- wprowadzanie postanowień mających na celu zapewnienie zasady
wzajemności w stosunkach międzypaństwowych lub równości warunków
konkurowania na rynku.
§ 24
Dalsze obowiązywanie i wymiana uprawnień
(1) Jako zezwolenia zgodnie z dyspozycją § 3 obowiązują do końca
ich okresu ważności, jednak nie dłużej niż do 1 lipca 2000 roku
- zezwolenia na realizację dalekobieżnego transportu towarowego
zgodnie z dyspozycją §§ 10, 19a Ustawy o towarowym transporcie
samochodowym,
- zezwolenia zgodnie z dyspozycją § 3 rozporządzenia o
maksymalnej liczbie zezwoleń na realizację dalekobieżnego
towarowego transportu samochodowego.
(2) Jako zezwolenia zgodnie z dyspozycją § 3 obowiązują do 1 lipca
2000 roku
- zezwolenia na realizację transportu mienia przesiedlenia i na
realizację ogólnego lokalnego transportu towarowego oraz poświadczenia
na okoliczność uprawnienia do realizacji ogólnego lokalnego
transportu towarowego zgodnie z dyspozycją §§ 37, 80 i 89 Ustawy
o towarowym transporcie samochodowym,
- poświadczenia zgodnie z dyspozycją § 7 ust. 1 zdanie 1 rozporządzenia
o dostępie do wykonywania zawodu przedsiębiorcy w dziedzinie
towarowego transportu samochodowego.
(3) Jako egzemplarze dokumentów zgodnie z dyspozycją § 3 ust. 3a
obowiązują do 1 lipca 2000 roku egzemplarze
- zezwoleń oraz poświadczeń uprawnień w rozumieniu §§ 42, 86 i
89 Ustawy o towarowym transporcie samochodowym,
- poświadczeń w rozumieniu § 7 ust. 1 zdanie 1 rozporządzenia o
dostępie do zawodu przedsiębiorcy w dziedzinie towarowego
transportu samochodowego.
(4) Uprawnienia zgodnie z ustępem 1 i 2 przed dniem 1 lipca 2000 roku
mogą zostać wymienione na zezwolenia na czas nieograniczony zgodnie z
dyspozycją § 3 i na egzemplarze zezwolenia na czas nieograniczony
zgodnie z dyspozycją § 3 ust. 3a. Nie dotyczy to zezwoleń na realizację
dalekobieżnego transportu towarowego zgodnie z dyspozycją § 19a Ustawy
o towarowym transporcie samochodowym. Egzemplarze zezwolenia zgodnie z
dyspozycją ust. 3 mogą być przed dniem 1 lipca 2000 roku wymienione na
egzemplarze zezwolenia na czas nieograniczony zgodnie z dyspozycją § 3
ust. 3a.
(5) (wykreślony)
(6) Miarodajne jest brzmienie wymienionych ustaw i rozporządzeń z mocą
ustawy, obowiązujące w dniu 30 czerwca 1998 roku.
§ 25
Wyjątki ograniczone czasowo
(1) Postanowienia niniejszej ustawy do dnia 30 czerwca 1999 roku nie
znajdują zastosowania w stosunku do
- transportu towarów samochodami osobowymi,
- trans granicznego transportu towarów pojazdami mechanicznymi, których
dopuszczalny ciężar całkowity wraz z przyczepą nie przekracza 6
ton lub których dopuszczalna ładowność wraz z przyczepą nie
przekracza 3,5 tony oraz których ładunek wraz z przyczepą nie
przekracza 3,5 tony,
- transportu towarów przez przedsiębiorstwo Deutche Post AG przy
pomocy pojazdów własnych lub wynajętych oraz
- przewozów w ramach dyspozycji § 1 rozporządzenia o wyłączeniu
określonych przypadków transportu z obowiązywania przepisów
ustawy o towarowym transporcie samochodowym w brzmieniu obowiązującym
w dniu 30 czerwca 1998 roku przy wykorzystaniu takich zaświadczeń
w rozumieniu § 7 ust. 1 rozporządzenia o dopuszczeniu do
wykonywania zawodu przedsiębiorcy w dziedzinie towarowego
transportu samochodowego w brzmieniu obowiązującym w dniu 30
czerwca 1998 roku, które to zaświadczenia są ograniczone do
realizacji tego rodzaju przewozów.
(2) § 14 pozostaje nienaruszony.
Wejście w życie, utrata mocy obowiązującej
Uwaga UB MEDIA:
Zgodnie z dyspozycją artykułu 9 Ustawy o reformie towarowego transportu
samochodowego § 3 ust. 6 i 7, §§ 17, 21 ust. 1, § 21a ust. 1, § 22 ust
2 oraz § 23 ust. 1, 2, 3 i 5 wchodzi w życie w dniu następnym po ogłoszeniu
niniejszej ustawy.
Wejście w życie § 6 zdanie 2 nr 3 i 4 następuje wówczas, gdy
stworzone zostaną odpowiednie przesłanki prawne. Federalne Ministerstwo
Transportu ogłosi w Federalnym Dzienniku Ustaw dzień wejścia w życie
wymienionych przesłanek.
Pozostałe postanowienia niniejszej ustawy wchodzą w życie z dniem 1
lipca 1998 roku. Jednocześnie z dniem 1 lipca 1998 roku traci moc obowiązującą
ustawa o towarowym transporcie samochodowym w brzmieniu opublikowanym w dniu
3 listopada 1993 roku (Fed.Dz.Ust. I str. 1839, 1992), znowelizowana
ostatnio przez artykuł 3 ustawy z dnia 18 sierpnia 1997 roku (Fed.Dz.Ust. I
str. 2075).
|